Met informatiebeleid kun je de zorg echt beter maken’
Studeerde technische bedrijfskunde aan de Universiteit van Twente. Is zijn hele loopbaan bezig met de vraag hoe hij informatie kan laten werken voor de zorg. Deed dat bij een consultantbureau, een bedrijf voor softwareontwikkeling en bij een grote IT-leverancier. Promoveerde op de vraag wat de rol van de zorgverlener is in een IT-implementatieproject. Werkte mee aan de implementatie van het elektronisch patiëntendossier in het Haga Ziekenhuis. Maakte 3 jaar geleden de overstap naar het ministerie van VWS. Houdt van tennissen en sinds COVID-19 bestelt hij graag een 5-gangen diner voor thuis.
Als manager en plaatsvervangend directeur Informatiebeleid bij het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) buigt Tim Postema zich over maatschappelijke vraagstukken op het snijvlak van zorg, privacy en informatieveiligheid.
‘In mijn werk kan ik de zorg echt beter maken. Een voorbeeld? Als mensen op de spoedeisende hulp terechtkomen, wil je dat medische informatie beschikbaar is. En dat patiënten mogen beslissen wie er toegang tot heeft. Daar werken we dus aan als team. Hoe voorkom je dat informatie op straat komt te liggen, in handen van criminelen komt? Dat ik daaraan een bijdrage kan leveren, vind ik geweldig.
Toen ik bij de directie Informatiebeleid startte, zaten we er met 7 mensen, 3 Jaar later zijn het er 80. De belangstelling voor de onderwerpen waarmee we bezig zijn, is enorm gegroeid. Dat zie je ook terug in de media en de politiek: van de datalekken in de jeugdzorg tot onbevoegden die in het medisch dossier van een celebrity kijken. Dat brengt in mijn werk ook een continue druk met zich mee. Voor veel van onze onderwerpen is het wiel nog niet uitgevonden. En moet er dus een heleboel uitgedacht en besproken worden. Daar gaan wij dan mee aan de slag. Beleid op Artificial Intelligence is bijvoorbeeld een onderwerp waar dat voor geldt.
Hier werken allerlei specialisten op het gebied van privacy en informatieveiligheid; beleidsadviseurs, juristen en mensen uit de zorgpraktijk. Die verscheidenheid is broodnodig, want we merken elke keer dat er een groot verschil zit in wat we beleidsmatig beogen en hoe weerbarstig de praktijk is. Een veilige manier om informatie te beschermen is bijvoorbeeld een computerscherm elke 2 minuten op slot te laten springen. Maar dan hoor je van de mensen op de spoedeisende hulp dat zij echt geen tijd hebben om telkens opnieuw in te loggen en dat dat zelfs levensgevaarlijk kan zijn. Je hebt dus specialisten van de zorgwerkvloer en op het gebied van de politiek nodig om zinvol beleid te kunnen maken dat goed aansluit op de praktijk.’